از دهه پنجاه به بعد میلادی با گسترش فرقه گرایی در نیمکره غربی دنیا اندیشمندان آن دیار به تقسیمبندی فرقه ها اقدام کردند.
این متفکرین علوم اجتماعی فرقهها را به انواع تجاری، مذهبی، آموزشی، درمانی و ... تقسیم کردند.
در این میان میتوان گفت که با اینکه درمانگری یکی از ویژگیهای مشترک در میان فرقههایی است که به ایجاد ناهنجاری در اجتماع منجر میشوند، اما به درستی می توان به این نکته اشاره کرد که یکی از خطرناکترین نوع فرقه های انحرافی فرقههایی هستند که مداخله در امور پزشکی میکنند.
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ .
وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا ۚ قُلْ كَفَىٰ بِاللَّـهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ .
و كسانى كه كافر شدند مىگويند: «تو فرستاده نيستى.» بگو: «كافى است خدا و آن كس كه نزد او علم كتاب است، ميان من و شما گواه باشد.»