برای رستگاری به شفاعت شافعان روز قیامت لازم است رابطه ای میان شفاعت کننده و مشفوع له در دنیا بوده باشد. مثل اینکه خدمت یا کمک یا بر آوردن حاجت یا دعا کردن یا اظهار محبت خالصانه یا دفع اذیت نسبت به وی انجام گردد.
در بحار از تفسیر از امام حسن عسگری (ع) از امیرالمومنین (ع) آمده که فرمود :خداوند نسبت به بندگانش مهربان است، و از جمله مهربانیهایی که در حق آنها دارد اینکه صد رحمت خلق کرده و یک رحمت را در میان تمامی خلایق قرار داده که به سبب آن مردم بر یکدیگر رحم آرند، و به آن مادر فرزندش را رحم کند و مادرهای حیوانات بر فرزندانش مهر ورزند.
پس چون روز قیامت شود این رحمت را به نود و نه رحمت دیگر بیفزاید و به آن امت محمد (ص) را رحم کند و به آنها در حق هر کس که بخواهند-از اهل آیین اسلام – شفاعت دهد، تا جایی که یک نفر نزد مومن شیعه می آید و می گوید: برای من شفاعت کن. می گوید : چه حقی بر من داری ؟ جواب می دهد: یک روز به تو آب نوشاندم. پس یادش می آید و درباره اش شفاعت می کند.
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ .
وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا ۚ قُلْ كَفَىٰ بِاللَّـهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ .
و كسانى كه كافر شدند مىگويند: «تو فرستاده نيستى.» بگو: «كافى است خدا و آن كس كه نزد او علم كتاب است، ميان من و شما گواه باشد.»